Een bijzonder onderwerp voor een tentoonstelling
Met dank aan Ariel Lavian voor de inspirerende open call
De beschrijving van de open call van Ariel raakte me meteen. Het onderwerp wat ik wilde verbeelden was direct duidelijk. Mijn moeder is dement. Ik zie haar vechten met het verliezen van zichzelf en haar angst voor de toekomst. Ze geeft aan dat ze denkt dat ze niet meer van waarde is. Vandaar dat de vraag, of je zelf mag beslissen of je leven voltooid is, zich aan mij opdringt. Het vatten van zo'n emotioneel beladen onderwerp in een vorm was moeilijk. De vorm van de broche lijkt simpel. Net als het beantwoorden van de vraag simpel lijkt. Totdat je hem daadwerkelijk moet beantwoorden. Dan blijkt dat het allemaal heel complex is.
Wat de tentoonstelling boeiend maakt, is hoe de verschillende kunstenaars een persoonlijk verhaal hebben verbeeld. Soms heel speels, maar ook heel sober en vaak met een gevoel van melancholie en somberheid. Voor mij overheerst uiteindelijk het gevoel van veerkracht. Wat er ook op je pad komt, je geeft er uiteindelijk een draai aan.
Een paar weken nadat mijn broche thuiskwam, was er een oorlog in Israël. Het roze is zwart. Waarom zijn er zoveel onschuldige mensen die lijden onder oorlog in deze wereld?