Een bloem in de knop
bode van wat komen gaat
een feest van geur en kleur
dan rest de herinnering
en de belofte van het zaad

Voor mij is dat de schoonheid van verval. Een mix van melancholie en hoop.  Die belofte zie ik ook in materialen die ik vind en hun functie verloren zijn.

Geconfronteerd met de gevolgen van klimaatverandering vraag ik me af of de zaden nog ruimte krijgen om te kiemen. Dit (bouw)afval, deels gevonden in de natuur, verbeeld mijn angst dat de belofte van het zaad verloren gaat. Rest ons binnenkort slechts nog de herinnering van de natuur?