Wanneer een kunstwerk in duizend stukjes aankomt...
Geselecteerd worden voor een tentoonstelling via een open call geeft me veel voldoening. Na de ik geselectie start ik met het maken van een doos voor het geselecteerde kunstwerk. Het is voor mij een manier om afscheid te nemen van een kunstwerk en aangezien de meeste kunstwerken niet geschikt zijn voor de standaard sieradendoosjes, is het ook een noodzaak.
Op een maandagochtend zaten er twee berichten in mijn e-mailbox. Het eerste was van de koerier, die me liet weten dat het pakket dat ze hadden bezorgd, beschadigd was. Het tweede bericht was van de curator van de tentoonstelling. Ze sprak haar verdriet uit over het feit dat mijn werkstuk kapot was aangekomen. Ze vond het vreselijk dat ze me het ongelukkige nieuws moest vertellen.
Nadat ik mijn tranen had gedroogd, begon ik na te denken of ik een kopie van het werkstuk kon maken. De ketting was gemaakt van industriële glazen flessen die ik in de loop der jaren had verzameld. De flesjes bevatten het medicijn Interferon, dat we onze kat dagelijks toedienen. Ik haastte me naar mijn atelier om te kijken of ik nog genoeg flesjes had om de ketting opnieuw te maken. Helaas kwam ik er een paar tekort, maar ik was er zeker van dat mijn dierenarts me kon helpen om nog wat extra flesjes te krijgen. De hamvraag was of ik het nieuwe stuk op tijd af zou kunnen krijgen en leveren. Gelukkig was dat het geval en zo ging ik aan de slag en maakte ik een tweede ketting.
Volg deze link naar de pagina van de ketting Reddingsgordel voor de Ongelukkigen